刘弘(236年—306年[1]),字和季(一作叔和[2])。<a href="./?mention=沛国">沛国</a>相县(今<a href="./?mention=安徽">安徽</a><a href="./?mention=濉溪">濉溪</a>)人[3]。<a href="./?mention=西晋">西晋</a>名将,汉末<a href="./?mention=扬州刺史">扬州刺史</a><a href="./?mention=刘馥">刘馥</a>之孙、曹魏镇北将军<a href="./?mention=刘靖">刘靖</a>之子。<br/>刘弘有治世之才,少年时与晋武帝<a href="./?mention=司马炎">司马炎</a>私交甚厚。历任<a href="./?mention=太子门大夫">太子门大夫</a>、<a href="./?mention=率更令">率更令</a>、太宰长史等职,甚为<a href="./?mention=张华">张华</a>器重。后出任宁朔将军、<a href="./?mention=假节">假节</a>、监幽州诸军事,领乌丸校尉,于任上颇有威名,以功封宣城公。<a href="./?mention=太安">太安</a>二年(303年),迁任<a href="./?mention=使持节">使持节</a>、<a href="./?mention=南蛮校尉">南蛮校尉</a>、<a href="./?mention=荆州刺史">荆州刺史</a>,率<a href="./?mention=陶侃">陶侃</a>等击斩<a href="./?mention=张昌">张昌</a>,平定荆州。次年,进拜侍中、<a href="./?mention=镇南大将军">镇南大将军</a>、<a href="./?mention=开府仪同三司">开府仪同三司</a>。<a href="./?mention=陈敏">陈敏</a>反叛时,刘弘又率兵抵御。永兴三年(306年),进位<a href="./?mention=车骑将军">车骑将军</a>。同年,刘弘于襄阳逝世。获赠新城<a href="./?mention=郡公">郡公</a>,<a href="./?mention=谥号">谥号</a>“元”[4]。有<a href="./?mention=文集">文集</a>三卷,今已佚。<br/>刘弘在荆州时,<a href="./?mention=劝课">劝课</a>农桑,宽刑省赋,深受百姓爱戴。他去世后,百姓都嗟吁痛惜,如丧考妣。<a href="./?mention=王夫之">王夫之</a>在《<a href="./?mention=读通鉴论">读通鉴论</a>》中称赞他道“晋保江东以存中国之统,刘弘之力也。”[5]