李白(701年-762年) ,字太白,号<a href="./?mention=青莲居士">青莲居士</a>,又号“谪仙人”,是<a href="./?mention=唐代">唐代</a>伟大的<a href="./?mention=浪漫主义">浪漫主义</a>诗人,被后人誉为“诗仙”,与<a href="./?mention=杜甫">杜甫</a>并称为“<a href="./?mention=李杜">李杜</a>”,为了与另两位诗人<a href="./?mention=李商隐">李商隐</a>与<a href="./?mention=杜牧">杜牧</a>即“<a href="./?mention=小李杜">小李杜</a>”区别,杜甫与李白又合称“<a href="./?mention=大李杜">大李杜</a>”。其人<a href="./?mention=爽朗">爽朗</a>大方,爱饮酒作诗,喜交友。<br/>李白深受<a href="./?mention=黄老列庄">黄老列庄</a>思想影响,有《<a href="./?mention=李太白集">李太白集</a>》传世,诗作中多以醉时写的,代表作有《<a href="./?mention=望庐山瀑布">望庐山瀑布</a>》《<a href="./?mention=行路难">行路难</a>》《<a href="./?mention=蜀道难">蜀道难</a>》《<a href="./?mention=将进酒">将进酒</a>》《<a href="./?mention=梁甫吟">梁甫吟</a>》《<a href="./?mention=早发白帝城">早发白帝城</a>》等多首。<br/>李白所作词赋,宋人已有传记(如文莹《<a href="./?mention=湘山野录">湘山野录</a>》卷上),就其开创意义及艺术成就而言,“李白词”享有极为崇高的地位。